Wychować Dziecko

To jest trzecia część Mini Warsztatu Na Temat Złości i Agresji u Dzieci. 

1. Część pierwszą możesz przeczytać TUTAJ.
2. A część drugą możesz przeczytać TUTAJ.

AG: W przedszkolu chodziłam cała pogryziona i nie wiedziałam, co z tym zrobić.
BD: Jeśli dziecko jest zbyt uległe, bojaźliwe i często pada ofiarą innych dzieci, to warto mu powiedzieć, żeby oddało napastnikowi. Takie dziecko trzeba nauczyć, że ma prawo się bronić. To zdarza się u dzieci, u których nadmiernie była tłumiona złość i nie potrafią się bronić. Często dziewczynki uczy się, że mają być grzeczne, że nieładnie jest krzyczeć, złościć się. Później brakuje im asertywności, czują się bezbronne, a nierzadko dostają baty.

AG: Co robić z napastnikami?

Druga część Mini Warsztatu Na Temat Złości i Agresji u Dzieci.
Część pierwszą możesz przeczytać tutaj.

AG: Amelia zabiera wszystkim zabawki w piaskownicy i złości się, kiedy musi je oddawać. Mamy bójkę.
BD: Pierwsze co należy zrobić, to rozdzielić dzieci. Niech ochłoną i wtedy dopiero mówimy, że tak nie należy robić. Trzeba powtarzać to do skutku. Nie można liczyć, że dwuletnie dziecko dostosuje się od razu. Czasem mama owszem zaczeka aby dziecko uspokoiło się po awanturze w piaskownicy, ale potem mówi za dużo. Maluch może tego nie zapamiętać. Dlatego sposób mówienia i wymagania, jakie stawa rodzic, muszą być dostosowane do wieku dziecka.

AG: Są sposoby, aby Amelia bez awantur oddała zabawki?

Mini Warsztat na temat złości i agresji u dzieci - wywiad, który przeprowadziła ze mną dziennikarka Gazety Krakowskiej, pod tytułem: Niełatwo zrozumieć dziecko - Co robić, gdy nasze dziecko sprawia problemy, czy i jak karać - z pedagogiem Barbarą Dziobek rozmawia Anna Górska. Nr243(19944), wydanieA z dnia 17.10.2013

Obiecałam Wam skan, ale trudno go tutaj umieścić tak, aby był czytelny. Zatem przysiadłam i przepisałam artykuł dla wszystkich, którzy nie mieli okazji lub możliwości kupić gazety, bo mieszkają daleko, albo baaardzo daleko i nie mieliby szansy go przeczytać. :) Owocnej lektury! :)

AG: Dajemy dziecku śniadanie, a ono zrzuca talerz na podłogę. W sklepie krzyczy, tupie nogami. Skąd złość?
BD: Maluchy potrafią wpaść w prawdziwy szał. Zwłaszcza w okresie nazwanym buntem dwulatka, gdy dziecko nie potrafi powiedzieć jasno, czego chce. Złość dwulatka bierze się stąd, że coś idzie nie po jego myśli.

AG:Jeśli mama w szale zakupów nie zauważy, że dziecku chce się jeść lub pić i nie reagu…

Rodzice ciągle są świadkami sytuacji, w których dziecko złości się na coś, albo na kogoś, lub nie tak rzadko na samego siebie. Co robić, kiedy dziecko się przy tobie złości?
Kiedy dziecko wyraża złość, naprawdę duże znaczenie ma to, w jaki sposób zareagujesz. Ważne jest zarówno to co mówisz, jak i twoja postawa ciała, twoje zachowanie. A na to, jak się zachowasz w tej sytuacji, mają wpływ twoje przekonania i nastawienie do złości...

Witajcie Kochani, była mała awaria i przez jakiś czas nie można było się zapisać na kurs Rozumiem Twoją Złość. Bardzo Was przepraszam. Trochę to trwało, ale już przekierowałam wszystkie linki na stronę, gdzie okienko do zapisów działa. :) Teraz już mam nadzieję jest wszystko w porządku i można się zapoznać ze szczegółami kursu po wpisaniu w okienko adresu e-mail TUTAJ. :)

Do usłyszenia na kursie Rozumiem Twoją Złość czyli Jak Skutecznie Radzić Sobie ze Złością Swoją i Dziecka, Zdobyć Jego Szacunek, Zaufanie i Zbudować Swój Autorytet.

Pozdrawiam ciepło,
Basia

Barbara Dziobek
Instytut Rozwoju Rodziców
www.WychowacDziecko.pl

Kto nie mógł przyjechać na warsztaty o złości do Krakowa, może teraz z każdego miejsca w Polsce i na świecie wziąć udział w kursie internetowym dla rodziców. Tak Kochani Rodzice z innych miast Polski oraz z zagranicy: ze Stanów, Anglii, Belgii, Rosji, Irlandii, Niemczech, Włoch, Norwegii, Francji i innych miejsc na świecie - pozdrawiam Was serdecznie! - to dla Was jest ten E-KURS. 
Poświęciłam naprawdę dużo czasu, abyście mogli na odległość skorzystać z tej wiedzy i ćwiczeń, co pozwoli Wam poradzić sobie z problemami jakie sprawia złość. Poświęciłam sporo czasu, abyście mogli otrzymać o wiele więcej za pośrednictwem tego kursu internetowego niż na warsztatach...
Będzie również specjalna grupa na FB, gdzie będziecie mogli się poznać i wymienić doświadczeniami oraz... Indywidualne Konsultacje.
E-KURS ROZUMIEM TWOJĄ ZŁOŚĆ pokaże Wam Jak Skutecznie Radzić Sobie ze Złością Swoją i Dziecka, Zdobyć Jego Szacunek, Zaufanie i Zbudować Swój Autorytet. Zapraszam już teraz, zapisy trwają tylko przez…

Złość nie jest chorobą a jednak ma swoje objawy. Im wcześniej je rozpoznasz, tym szybciej możesz zareagować i pomóc dziecku wrócić do stanu równowagi. Warto wiedzieć jak to zrobić, bo w przeciwieństwie do grypy, nie ma na złość szczepionki i nie da się jej uniknąć.
Dlatego tak ważne jest, aby znać swoje dziecko i umieć rozpoznać symptomy złości na samym jej początku. Rozmawiać o nich jak najwcześniej i nauczyć dziecko kierować złością w taki sposób, aby nie ona rządziła nim, lecz aby ono mogło ją mieć pod kontrolą.

Na pewno są nastolatki, z którymi szczególnie trudno dogadać się rodzicom. Dorastające dziecko stawia cię w sytuacjach wymagających sporych umiejętności wychowawczych. Umiejętności w słuchaniu, porozumiewaniu się, rozwiązywaniu problemów, negocjowaniu. W sytuacjach wymagających siły emocjonalnej i spójności w wyznawanych wartościach.
Ważne: nastolatki często reagują agresją na przejawy emocjonalnej słabości u rodziców. Dlatego tak ważne jest, aby zachowywać spokój i wykazać się mądrością, która może stać się dla dorastającego i chwilowo niepoczytalnego dziecka wybawieniem. 
A czy są dorośli, z którymi nastolatki nie są w stanie dojść do ładu? Zrozumieć ich, wyjść im na przeciw? Jakie zachowania dorosłych prowokują młodzież do skandalicznych zachowań? Jakie sposoby porozumiewania się są zupełnie nieskuteczne? Wreszcie - jaka osoba nie może liczyć na szacunek i autorytet nastolatków?

Wielu rodziców chciałoby wiedzieć, jak rozmawiać ze swoimi dorastającymi dziećmi. Nawet codzienna komunikacja z nastolatkiem staje się często źródłem wielu problemów. Ty również zastanawiasz się co i jak powiedzieć, żeby niechcący nie sprowokować kolejnego wybuchu? 

Dziś mam dla Ciebie coś wyjątkowego. Zarówno dla rodziców, jak i nauczycieli niezwykle cenny może się okazać ten list, który napisała do mnie nastolatka. Niezwykle jasno i dobitnie mówi o tym, co dzieci w tym wieku cenią u dorosłych i dlaczego niektórzy jednak potrafią się z nimi dogadać. To wskazówki odnastolatki z III klasy gimnazjum.

To grupa przyjaciół, rodziców nastolatków, wpadła na pomysł zrobienia w 2010 roku pierwszych warsztatów dla rodziców nastolatków. Mają dzieci w wieku 12 do 18 lat i okazało się, że każdy z nich ma podobne problemy ze swoimi dorastającymi dziećmi. Wspólnie doszli do wniosku, że wychowanie dziecka, które dorasta i sprawia problemy, jest wyzwaniem ponad ich siły. 
Trudno im było zrozumieć, dlaczego kochane, słodkie maleństwa osiągając wiek kilkunastu lat, zmieniają się w na pozór obojętne i obce osoby. Kontakt z nimi staje się coraz trudniejszy i powierzchowny, a im jako rodzicom, tak ciężko poradzić sobie z pojawiającym się niepokojem i mnóstwem pytań, pozostawionych bez odpowiedzi...

Okres dojrzewania to bardzo trudny czas dla nastolatków i dla rodziców. Pojawia się wiele zmian w ciele, psychice i potrzebach naszych dzieci. Towarzyszą temu zwykle skrajne emocje i często nie wiemy jak na nie reagować. Wielu rodziców ma problemy z zachowaniami agresywnymi u nastolatków i równie często nie radzą sobie z własną złością.
Warto się przyjrzeć tematowi więzi rodziców z dorastającą młodzieżą. Co takiego dzieje się pomiędzy tymi, dotąd bliskimi, kochającymi ludźmi, że oddalają się od siebie i nierzadko czują niechęć aż do wrogości? 
Nagle się okazuje, że rodzice nic nie rozumieją i bywa, iż stają się wrogami numer jeden. Rówieśnicy są w tym wieku ważniejsi od rodziny. Matka czy ojciec są rozgoryczeni taką postawą swojego dziecka, nie wiedzą jak temu zaradzić i czują się bezradni. Budzi to w nich żal, złość do dorastającego dziecka i chęć ograniczania kontaktów z rówieśnikami.

Jak skutecznie radzić sobie ze złością dzieci? Wypróbuj trzy sprawdzone sposoby. Zainwestuj w budowanie bliskości, szacunku i zaufania. To powinno być twoim głównym celem w relacji z dzieckiem. Jak to zrobić?

Kiedy pojawia się problem ze złością dziecka, zainwestuj najpierw swój czas i energię w zdobycie jego zaufania i szacunku. Kiedy one się pojawią, przyjdzie i większa bliskość. 

Zwróć na to większą uwagę, niż na przekonywanie i argumentowanie, że masz rację, bo zwłaszcza w stosunku do nastolatków to się nie sprawdzi. 

Możesz mieć fantastyczne pomysły, być zabawnym rodzicem i mieć niesztampowe rozwiązania do zaoferowania. Ale jeśli w chwilach konfliktu zawsze tracisz panowanie nad sobą, albo jesteś całkowicie bezradny wobec złości dziecka - nie będzie miało ono do Ciebie zaufania, ani szacunku. Co robić?

Pisałam już o tym kilka miesięcy temu, ale uważam, że ten temat jest zawsze bardzo aktualny. Czy wiesz, dlaczego bliskość, zaufanie i szacunek są najbardziej pomocne w radzeniu sobie ze złością małych i dużych dzieci oraz nastolatków? Jeździsz czasem obwodnicą? Budowanie bliskości, szacunku i zaufania, aby poradzić sobie ze złością, jest jak jazda obwodnicą. Czasem, jak dobry kierowca, trzeba wybrać dłuższą drogę, żeby nie stać w korku. 

Takimi korkami na drodze komunikacji między rodzicami i dziećmi mogą być wybuchy złości. Kiedy próbujesz pójść na skróty, np. wymuszając coś na dziecku, zazwyczaj spotykasz się:
- z oporem, 
- buntem 
- a i nie rzadko napadem złości czy agresji. 

Zwłaszcza nastolatki są wrażliwe na tym punkcie. Jak myślisz, dlaczego? Otóż dzieci się bronią. Przed czym? Przed najazdem Tatarów, Hunów, itp. czyli... przed utratą autonomii...

Możesz być takim rodzicem jak chcesz. Możesz osiągnąć w życiu to, co chcesz. Możesz nauczyć dziecko, że ma prawo marzyć i zdobywać to, czego zapragnie. Zgadzasz się ze mną? 

Szkoda życia na małe ambicje i małe cele. Czego potrzebujesz? Wyobraźni - aby marzyć, i poczucia wartości - aby wyznaczyć sobie wspaniałe cele. I na własnym przykładzie nauczyć dziecko, jak spełniać swoje marzenia. Jak nauczyć dziecko, że może spełniać swoje marzenia?