To jest trzecia część Mini Warsztatu Na Temat Złości i Agresji u Dzieci.
1. Część pierwszą możesz przeczytać TUTAJ.
2. A część drugą możesz przeczytać TUTAJ.
AG: W przedszkolu chodziłam cała pogryziona i nie wiedziałam, co z tym zrobić.
BD: Jeśli dziecko jest zbyt uległe, bojaźliwe i często pada ofiarą innych dzieci, to warto mu powiedzieć, żeby oddało napastnikowi. Takie dziecko trzeba nauczyć, że ma prawo się bronić. To zdarza się u dzieci, u których nadmiernie była tłumiona złość i nie potrafią się bronić. Często dziewczynki uczy się, że mają być grzeczne, że nieładnie jest krzyczeć, złościć się. Później brakuje im asertywności, czują się bezbronne, a nierzadko dostają baty.
AG: Co robić z napastnikami?
BD: Starajmy się ich uwrażliwić. Rozmawiajmy o małych zwierzątkach, dzieciach, tłumaczmy, że trzeba się nimi opiekować. Uczucie empatii rozwija się w dziecku dopiero około trzeciego roku życia, ale wrażliwości uczy się od urodzenia.
AG: A jak łobuz się nie wzruszy?
BD: Są jednostki, które nie wzruszają się niczym. Wtedy warto zwrócić się do poradni po specjalistyczną pomoc. Pamiętajmy, że jeśli rodzice szanują uczucia dziecka, to i ono ma na uwadze uczucia innych.
AG: Karać dziecko, gdy krzywdzi kolegów?
BD: Nic nie dzieje się bez powodu. Trzeba ustalić, dlaczego moje dziecko tak robi.
AG: Jakie mogą być powody?
BD: Dziecko nie czuje się zbyt pewnie w przedszkolu. Im mniej osoba jest pewna siebie, tym staje się bardziej agresywna. Albo nauczyło się w agresywny sposób rozwiązywać kwestie sporne. Możliwe też, że w domu nie poświęcamy wiele uwagi dziecku. Gdy zaś w przedszkolu kogoś pobije, pani poświęca mu czas, rozmawia. Maluch dostaje to, czego potrzebuje i nie patrzy na koszty, konsekwencje. Walczy jak tylko potrafi o zaspokojenie swoich potrzeb.
AG: Dla rodziców jest to niezrozumiałe.
BD: Ale wystarczy postawić siebie w sytuacji dziecka. Mąż przez kilka godzin ogląda telewizję albo gra na komputerze i nie zwraca uwagi na kręcącą się obok żonę. Może sama do niego podejść, pogłaskać i przytulic się, ale najczęściej zaczyna wyrzucać mu, że gapi się w monitor, nie zauważa jej, traktuje jak mebel itd. Reaguje złością, a nawet agresją. Podobnie jest z dziećmi.
A dziecko ma ogromną potrzebę bycia w centrum uwagi, bo wtedy czuje że jest kochane. Wiele jego potrzeb nie jest zaspokajanych i to powoduje coraz większe napięcie. Jak ma je odreagować? Przecież nie pływa, nie uprawia boksu, joggingu... To właśnie może powodować u niego wybuchy złości. Musimy zdobyć się na odwagę przyjrzenia się sobie, sytuacji, jaka jest w domu.
Jeśli naprawdę chcesz poradzić sobie ze złością swojego dziecka, rozważ swój udział w kursie internetowym - więcej możesz dowiedzieć się tutaj. :)
Czwarta część już niebawem! Chcesz coś dodać albo zadać pytanie - skomentuj. :)
1. Część pierwszą możesz przeczytać TUTAJ.
2. A część drugą możesz przeczytać TUTAJ.
AG: W przedszkolu chodziłam cała pogryziona i nie wiedziałam, co z tym zrobić.
BD: Jeśli dziecko jest zbyt uległe, bojaźliwe i często pada ofiarą innych dzieci, to warto mu powiedzieć, żeby oddało napastnikowi. Takie dziecko trzeba nauczyć, że ma prawo się bronić. To zdarza się u dzieci, u których nadmiernie była tłumiona złość i nie potrafią się bronić. Często dziewczynki uczy się, że mają być grzeczne, że nieładnie jest krzyczeć, złościć się. Później brakuje im asertywności, czują się bezbronne, a nierzadko dostają baty.
AG: Co robić z napastnikami?
BD: Starajmy się ich uwrażliwić. Rozmawiajmy o małych zwierzątkach, dzieciach, tłumaczmy, że trzeba się nimi opiekować. Uczucie empatii rozwija się w dziecku dopiero około trzeciego roku życia, ale wrażliwości uczy się od urodzenia.
AG: A jak łobuz się nie wzruszy?
BD: Są jednostki, które nie wzruszają się niczym. Wtedy warto zwrócić się do poradni po specjalistyczną pomoc. Pamiętajmy, że jeśli rodzice szanują uczucia dziecka, to i ono ma na uwadze uczucia innych.
AG: Karać dziecko, gdy krzywdzi kolegów?
BD: Nic nie dzieje się bez powodu. Trzeba ustalić, dlaczego moje dziecko tak robi.
AG: Jakie mogą być powody?
BD: Dziecko nie czuje się zbyt pewnie w przedszkolu. Im mniej osoba jest pewna siebie, tym staje się bardziej agresywna. Albo nauczyło się w agresywny sposób rozwiązywać kwestie sporne. Możliwe też, że w domu nie poświęcamy wiele uwagi dziecku. Gdy zaś w przedszkolu kogoś pobije, pani poświęca mu czas, rozmawia. Maluch dostaje to, czego potrzebuje i nie patrzy na koszty, konsekwencje. Walczy jak tylko potrafi o zaspokojenie swoich potrzeb.
AG: Dla rodziców jest to niezrozumiałe.
BD: Ale wystarczy postawić siebie w sytuacji dziecka. Mąż przez kilka godzin ogląda telewizję albo gra na komputerze i nie zwraca uwagi na kręcącą się obok żonę. Może sama do niego podejść, pogłaskać i przytulic się, ale najczęściej zaczyna wyrzucać mu, że gapi się w monitor, nie zauważa jej, traktuje jak mebel itd. Reaguje złością, a nawet agresją. Podobnie jest z dziećmi.
A dziecko ma ogromną potrzebę bycia w centrum uwagi, bo wtedy czuje że jest kochane. Wiele jego potrzeb nie jest zaspokajanych i to powoduje coraz większe napięcie. Jak ma je odreagować? Przecież nie pływa, nie uprawia boksu, joggingu... To właśnie może powodować u niego wybuchy złości. Musimy zdobyć się na odwagę przyjrzenia się sobie, sytuacji, jaka jest w domu.
Jeśli naprawdę chcesz poradzić sobie ze złością swojego dziecka, rozważ swój udział w kursie internetowym - więcej możesz dowiedzieć się tutaj. :)
Czwarta część już niebawem! Chcesz coś dodać albo zadać pytanie - skomentuj. :)
Witam, a co zrobić kiedy moje dziecko jest bite, nauczycielka niby obserwuje napastników ale nic nie zauważa a moje dziecko nawet prosiło o rozmowę z tymi chłopcami ponieważ boi się chodzić do szkoły. Niestety po rozmowie byłam rozczarowana że żaden rodzic o niczym nie wiedział i sugerował że moje dziecko wymyśla ale ja wiem że to prawda. Proszę o radę
OdpowiedzUsuń