WychowacDziecko.pl - Barbara Dziobek

Czasem wszystko idzie gładko jeśli chodzi o nasze dzieci i największe problemy mamy z naszymi rodzicami. To, co było kiedyś, rzutuje na nasze obecne relacje i powoduje, że wciąż nie czujemy się wystarczająco dobrzy. Częste słowa krytyki pod Twoim adresem, brak akceptacji dla Twojego sposobu wychowywania dzieci, stylu życia, wyglądu, urządzania mieszkania, itd. Właściwie czasem masz wrażenie, że samo Twoje istnienie powoduje w nich niezgodę... Dotkliwie odczuwasz brak akceptacji, czujesz żal, smutek, frustrację, bezradność, złość, poniżenie, a nawet poczucie krzywdy...

Wesołych Świąt! Kocham to co robię i mam mnóstwo satysfakcji i frajdy, kiedy widzę tą wielką radość i ulgę, jaka przychodzi do rodzica po zyskaniu właściwej perspektywy czy znalezieniu rozwiązania, które działa. Zastanawiałam się, co mogę Ci zaoferować na Święta, o jakim prezencie marzysz. I pomyślałam, że większość z nas marzy o tym, aby mieć mniej problemów. :)  I to pragnę Ci podarować! Rozwiązanie Twojej trudności, problemu.  Dlatego mam dla Ciebie pod choinkę aż 50% rabatu za Sesję (Skype, Gmail lub telefon gdy masz dużo minut) - abyś mogła, mógł, wraz ze mną znaleźć rozwiązanie swojego problemu.

Czy już widzisz, że "żadnego problemu nie da się rozwiązać na tym samym poziomie świadomości, na którym powstał"? Nie tylko wtedy, kiedy problemy są spowodowane złością, choć wówczas faktycznie najtrudniej jest znaleźć rozwiązanie. Ochłonięcie i zrozumienie emocji dziecka i swoich jest tutaj kluczem. Wcześniejszy  artykuł możesz przeczytać TUTAJ. Dodatkowo, kiedy zyskujesz dystans, czyli wchodzisz na wyższy poziom, możesz naprawdę odpowiedzieć właściwie, kierując się dobrem dziecka. Kierując się miłością.  Natomiast, kiedy reagujesz instynktownie - odpowiedź nigdy nie będzie właściwa, ponieważ wtedy bronisz się lub atakujesz. Ani atak, ani obrona nie są potrzebne na poziomie rodzica. Poziom rodzica, to poziom miłości.  Tu nie ma miejsca na obrażanie się na dziecko za to, że się złości, rewanżowanie się złością za złość, czy unoszenie się gniewem i karanie. Dlaczego?

Złość bywa częstym gościem w domu, gdy potrzeby nasze i dzieci wchodzą sobie w drogę. Im dziecko większe, tym częściej mamy dylemat: moje czy jego na wierzchu? W poprzednim artykule pisałam o tym, że "żadnego problemu nie da się rozwiązać na tym samym poziomie świadomości, na którym powstał."  Co to znaczy wznieść się na poziom rodzica? I czy w tym sensie być rodzicem, oznacza nie złościć się?  Poprzedni artykuł możesz przeczytać TUTAJ . Kiedy odpowiadasz odruchowo na złość dziecka, zazwyczaj rownież jest to złość. Bo tak właśnie wygląda reakcja instynktowna. Na złość instynkt odpowiada złością. Na atak odpowiada atakiem.  Jest jeszcze do wyboru ucieczka, ale przed słabszym nie uciekasz, więc wydaje się to łatwe.  Z małym dzieckiem to rzeczywiście wydaje się łatwizna, zwłaszcza w porównaniu z sytuacją, kiedy złości się 7-mio czy 10-latek. Kiedy wpada w złość Twoje nastoletnie dziecko, czasem okazuje się, że nie do końca jest takie pewne, że nadal masz fizyczną

Grudzień nastraja świątecznie i refleksyjnie. Może coraz cześciej myślisz o tym, że chcesz być blisko z dzieckiem również na co dzień, nie tylko w święta. Tymczasem codzienność okazuje się pełna drobnych nieprzyjemności, szamotania się, złości a nierzadko wzajemnego gniewu. Codzienne problemy psują Ci szyki i oddalają was od siebie, mnożąc problemy, utarczki, kłótnie i awantury... Zbliżają się święta i zaczynasz myśleć o pojednaniu, poprawieniu relacji, lepszym porozumiewaniu się.  Dostrzegasz już o ile łatwiej zbiżyć się do młodszego niż starszego dziecka? Takiemu małemu szybko zapominamy złe zachowania. O ile trudniej Ci to przychodzi, gdy masz strasze dziecko?  Może nie raz zastanawiasz się, jak zbliżyć się do dziecka po kłótni, jak na nowo zacząć łagodnie ze sobą rozmawiać..?

Znalazłam coś, czym chciałabym się z Wami podzielić. Temat przemocy jest tematem zawsze aktualnym, bo jakże często okazuje się, że w pobliżu znajduje się ktoś, kto potrzebuje pomocy. Wiele się ostatnio na ten temat dyskutuje, zwłaszcza w nawiązaniu do nowych przepisów prawa, które teraz kategorycznie zabraniają rodzicom posługiwać się przemocą.  Wielu rodziców czuje bezradność. Sami wychowani klapsami i pasem, choć widzą wady tej metody, mają trudność w zmianie nawyków. Nie pomagają im w tym mity na temat przemocy, które były kultywowane przez wieki. Powtarzane w rodzienie i publicznie, niepostrzeżenie mogły zapucić korzenie w naszej psychice. Te mity mogą być zakopane głęboko w nieświadomości i wpływać na Twoje postępowanie. Sprawdź czy ktoreś z poniższych przekonań, przypadkiem nie ukryło się w Twojej głowie. Kiedy to odkryjesz, będziesz mieć możliwość pozbycia się go.

Napisała do mnie kilka dni temu jedna z Mam bardzo krótki list. Pyta w nim, "co powiedzieć dziecku, które skończyło 18 lat i wychodzi na noc bo jest pełnoletnie, a rodzic się na to nie godzi?". Być może Twój skarb to nie jest nastolatek, może masz jeszcze małe dziecko, ale również ono już się buntuje, albo zacznie buntować się za chwilę. Może trudno w to uwierzyć, ale zasada postępowania jest właściwie taka sama bez względu na wiek dziecka. To co się zmienia, co trzeba dostosować, to oczekiwania, słowa jakie kierujemy do dziecka i przykłady jakimi się posługujemy, żeby coś wyjaśnić. Jaka jest ta zasada działania, która jest niezmienna i skuteczna?

Z okazji Mikołaja przygotowałam dla Ciebie coś wyjątkowego. Już 7 lat zajmuję się zagadnieniem złości i tym, jak radzić sobie ze złością dziecka i swoją. Naprawdę mogę Ci pomóc. Jeśli mnie jeszcze nie znasz, to tutaj możesz przeczytać opinie na mój temat:   Opinie . Co wyjątkowego mam dziś dla Ciebie? W dniach 6-8 grudnia, z okazji dnia św. Mikołaja, możesz otrzymać w prezencie fragment kursu Rozumiem Twoją Złość - czyli Jak Skutecznie Radzić Sobie ze Złością Swoją i Dziecka, Zdobyć Jego Szacunek, Zaufanie i Zbudować Swój Autorytet . Fragment cenny z kilku powodów:

Jeśli Twoja relacja z dzieckiem się pogarsza, to warto się przyjrzeć, jakie metody stosujesz w wychowaniu swojego dziecka. Może przyjdzie zdać sobie sprawę, że są one nieskuteczne. Doświadczenie pokazuje, że rodzice potrafią sobie przyswoić, wprowadzić w życie i posługiwać się z powodzeniem metodami, którymi przedtem dysponowali wyłącznie psycholodzy czy pedagodzy. Czyli jak słuchać dziecka, jak z nim rozmawiać, nazywać emocje, wyrażać akceptację, czy obywać się bez kar i przemocy. Może się tego nauczyć każdy. Dziś nie jest niczym dziwnym, że rodzic potrafi wysłuchać dziecko i pomóc mu uporać się z jego problemem. Coraz wiecej rodziców rozumie potrzebę odejścia od metod wychowawczych poprzedniego pokolenia - metod swoich rodziców, bo są one po prostu nieskuteczne.  Zarówno w rozwiązywaniu problemów, jak i w komunikowaniu się z dzieckiem.

Zdania na ten temat są podzielone. Jedni rodzice mówią, że konsekwencja, inni, że cierpliwość, jeszcze inni, że wzajemny szacunek, a część rodziców mówi, że najważnijesza jest wspólna zabawa z dzieckiem. Ja spojrzałam na to od innej strony i uważam, że najważnijesze w wychowaniu dziecka jest zadowolenie, radość, inaczej mówiąc szczęście rodzica i dziecka. Wydaje się to czasem czymś abstrakcyjnym i wielu rodziców się zastanawia: Jak to osiągnąć?