Blog na temat rozwoju świadomości u rodziców i dzieci

Co sprawia, że jako rodzice mamy różne zakresy akceptacji? Na czym polegają główne różnice? Jakim jesteś rodzicem i czy zastanawiasz się skąd się bierze twój zakres akceptacji? Dlaczego w zależności od dziecka zmienia się twoja akceptacja? I czy można z tym coś zrobić? Trudno jest być przez cały czas akceptującym rodzicem dla dziecka, ponieważ jego zachowanie czasem wymaga skorygowania.  Jednak czy zauważasz, że niektórzy ludzie mają tak, że nie podoba im się większość rzeczy, które robią ich dzieci? Czasem ich dzieci robią coś, co tobie absolutnie nie przeszkadza i masz wrażenie, że właściwie nikomu by to nie przeszkadzało, a jednak ich matka lub ojciec stale zwraca im uwagę.  Zastanawiasz się, dlaczego tak jest?

Warto zrozumieć na początek, jaka jest różnica między akceptacją i empatią. Trzeba dowiedzieć się, co one znaczą, żeby pojąć jak są ważne w wychowaniu, na co mają wpływ i jakie korzyści wnoszą do relacji między rodzicami i dziećmi. Czym się różni empatia od akceptacji? Są różne definicje empatii, dla mnie osobiście, empatia znaczy po prostu rozumiem. Z greckiego empatia znaczy cierpienie. W psychologii to zdolność odczuwania stanów psychicznych innych osób, ale również umiejętność przyjęcia ich sposobu myślenia, spojrzenia z ich perspektywy na rzeczywistość.  Osoba nieposiadająca tej umiejętności nie potrafi ocenić ani dostrzec stanów emocjonalnych innych.  Według J. Piageta empatia jest również jednym z najsilniejszych hamulców zachowań agresywnych. Jeśli twoje dorastające dziecko jest szczególnie agresywne, przyczyną tego może być brak empatii...

Skąd się bierze zazdrość u dzieci? Dlaczego dzieci są tak zazdrosne, gdy w rodzinie pojawia się drugie dziecko? Dlaczego nawet odpowiednie przygotowanie dziecka, na przyjście rodzeństwa na świat, nie jest w stanie zapobiec zazdrości?  Nawet dzieci, które marzą o tym, żeby mieć rodzeństwo i z namaszczeniem mówią o sobie „starszy brat” – „starsza siostra”, potrafią dać w kość maluchowi... Dziwimy się temu, zupełnie jakbyśmy zapomnieli jak to było, gdy sami byliśmy dziećmi.  Trudno nam to zrozumieć i mając drugie dziecko wciąż zadajemy to samo pytanie. Dlaczego rodzeństwo rywalizuje ze sobą o miłość rodziców?

Tak wielu z rodziców nie tylko z poza Krakowa, ale z poza granic Polski jest zainteresowanych warsztatami na temat złości, że postanowiłam ten temat opracować w formie kursu internetowego . Przeglądam statystyki i widzę, że Polonia na całym świecie interesuje się tym tematem i jest Was coraz więcej! To już nie tylko Wielka Brytania, Irlandia, Stany Zjednoczone, Niemcy, Rosja, Norwegia, Francja, Belgia, Holandia, Szwajcaria, ale również tak egzotyczne dla mnie kraje jak Cypr czy Korea Południowa! Kiedy o tym piszę łza szczęścia kręci mi się w oku i jestem naprawdę wzruszona. Jestem Wam ogromnie wdzięczna za Wasze zainteresowanie i chciałam Wam podziękować z całego serca, bo to nadaje sens temu, co robię. Włożyłam dużo pracy w to, żeby warsztaty "Kiedy Mały i Duży czuje złość" przerobić na kurs internetowy, tak, abyś mogła-mógł, zanurzyć się w tym doświadczeniu i autentycznie uczestniczyć w procesie, jaki ma miejsce podczas warsztatów. Stworzyłam wiele dodatkowyc...

Wiesz już, że posługujemy się złością. Jeśli nie, to   Przeczytaj poprzedni artykuł tutaj .  Od lat fascynuje mnie złość i to, jaką ma nad nami moc, nade mną i nad tobą. Trochę ją dla ciebie odczarowałam opisując różne jej aspekty w bardzo racjonalny sposób, bo wiem jak bardzo to pomaga. Dziś trzeci, najważniejszy sposób, w jaki korzystamy ze złości. Sposób, którego ze względu na dobro swoich dzieci, nie możesz lekceważyć. Trzeci sposób jest najbardziej świadomy i nawet małe dzieci w mig chwytają, o co chodzi. To sytuacja, kiedy świadomie sięgamy po złość, aby coś wywalczyć. To sytuacja, kiedy myślimy, czujemy, że jakieś nasze potrzeby nie są zaspokajane. Każdy to zna z własnego życia, prawda? Kiedy twój partner późno wraca do domu i w ogóle nie spędzacie ze sobą czasu. Kiedy nie pomaga ci i padasz już na twarz. Kiedy nie masz jak odpocząć, bo masz dwa etaty, jeden w domu drugi w pracy... Dziecko jak zwykle robi bałagan i nie chce po sobie sprzątać. Jest uparte ...

Czy wiesz, że posługujemy się złością, żeby ukarać drugą osobę? Drugi sposób, w jaki korzystamy ze złości jest o wiele bardziej świadomy. Tutaj przeczytasz poprzedni artykuł . DRUGI SPOSÓB W wielu przypadkach całkiem świadomie sięgasz po złość, jak po broń. Robi to też Twoje dziecko, a im starsze, tym sprawniej się nią posługuje. Bywa, że używasz swojego gniewu po to, żeby ukarać dziecko za wzbudzenie innych niewygodnych uczuć. Na przykład za wzbudzenie rozczarowania, wstydu, upokorzenia, urazy. Ale to nie koniec niespodzianek. U źródła tych emocji są jeszcze inne emocje, takie jak obawa czy lęk.

Czy wiesz, że posługujemy się złością, żeby ukarać drugą osobę? Wydaje Ci się, że to jest od Ciebie niezależne, że dzieje się samo, ale tak naprawdę… Złość jest naszą bronią. Bronią, po którą sięgamy mniej lub bardziej świadomie. Zawsze na skutek wcześniejszego uczucia, którego najczęściej, w ogóle nie jesteśmy świadomi. Jeśli… się nad tym nie zastanowimy! Nie wiesz, o co chodzi? Przeczytaj najpierw poprzedni artykuł . Tak się składa, że możemy korzystać i korzystamy ze złości na różne sposoby. SPOSÓB PIERWSZY Jeśli się nad tym nie zastanawiasz, to masz wrażenie, że złość przychodzi automatycznie... Tak naprawdę wcale nie jest automatyczna. Tak ją odbierasz, gdy brakuje Ci… refleksji. To jest ten przypadek, kiedy często złość wymyka Ci się spod kontroli. Wówczas złościsz się najczęściej na tego, kto Ci się pod rękę nawinie. Innymi słowy: na niewłaściwą osobę, w niewłaściwym stopniu i niewłaściwym momencie, w niewłaściwym celu i w niewłaściwy sposób. Najlepiej ilustruje to...

Jeśli znasz treść poprzedniego artykułu , to wiesz, jak szacunek do drugiej osoby pomaga w panowaniu nad złością. Równie ważne jest panowanie nad złością, po to, aby zachować szacunek w oczach dziecka. I nie stracić swojego autorytetu. Łatwo powiedzieć trudniej zrobić. Jednak, kiedy przeczytasz ten artykuł, stanie się to dla Ciebie o wiele łatwiejsze i całkiem klarowne. Nastolatki i dwulatki łączy to, że dzieci w tym wieku znajdują się w ostrej fazie buntu wynikającego z chwilowego stanu nierównowagi. Sam ten stan jest całkowicie naturalny i przejściowy, ale od Twoich reakcji i zachowania zależy, jak się w tym czasie i później ułożą Wasze stosunki. Dlatego tak ważne jest umiejętne radzenie sobie z napadami złości , buntem, czy nie tak rzadką agresją u dzieci dwuletnich i nastolatków.  Wszystko polega na tym, aby poznać i zrozumieć, jak złość działa u Twojego dziecka. Żeby się tego dowiedzieć i znaleźć skuteczne sposoby jej rozbrojenia najpierw trzeba zrozumieć dwie rzec...

Najlepszy sposób, to ten, który pomoże nam najszybciej znaleźć się u celu. Czasem jednak, jak dobry kierowca, trzeba wybrać dłuższą drogę, po to, żeby nie stać w korku. Takimi korkami na drodze komunikacji międzyludzkiej mogą być wybuchy złości dzieci, albo nasze. Kiedy próbujemy pójść na skróty, np. wymuszamy coś na dziecku, zazwyczaj spotykamy się z oporem, buntem a i nie rzadko napadem złości czy agresji . Jak myślisz dlaczego? Otóż dzieci się bronią. Przed czym? Przed najazdem Tatarów, Hunów itp. czyli naszym oczywiście. ;) Pisałam w poprzednim artykule o bliskości, zaufaniu i szacunku . Bardzo nam zależy na szacunku naszych dzieci do nas, ale często zapominamy, że nasze pociechy uczą się przede wszystkim przez naśladowanie i że w związku z tym najłatwiej jest nauczyć dzieci szacunku do siebie obdarowując je swoim szacunkiem. Dlatego takim najlepszym, najłatwiejszym i najpewniejszym sposobem na wychowanie dziecka pełnego złości jest nieskrepowane okazywanie mu swo...

Atak złości u malucha? A może furia nastolatka? Zaczęło się od niewinnej sprzeczki, a skończyło na awanturze? Wokół wisi naelektryzowane powietrze, albo chmura pełna żalu? Dziecko jest obrażone i nie chce z Tobą rozmawiać? Gorzej, to Ty nie masz ochoty oglądać dziecka? To trudna sytuacja. Co teraz? Większość rodziców nabiera wody w usta albo obnosi się z gniewem. Nie popełniaj tego błędu. Twoim celem jest nauczyć dziecko jak radzić sobie ze złością, a to nie jest najlepszy przykład. Teraz przede wszystkim pokaż mu, że wiesz, co się z nim dzieje i postaraj się nazwać to, co czujesz i co czuje dziecko. Na dodatek naprawdę mu tym zaimponujesz i ten podziw może przełamać pierwsze lody. Czy nie powinienem go ukarać? Tak mu się upiecze? Tak, upiecze mu się. Chciałbyś, żeby Cię karano za to, co czujesz? Za to, że kolega w pracy Cię wkurzył i ze względu na różnicę zdań masz go już dość? Chyba nie! :) A teraz wyobraź sobie reakcję Twojego dziecka, kiedy w odpowiedzi n...