WychowacDziecko.pl - Barbara Dziobek

Jak postępować ze zbuntowanym dwulatkiem ? Co robić, aby zapewnić mu najlepszy rozwój? Wielu rodziców niestety zapomina, że to normalny okres rozwojowy w życiu dziecka i choć chwalą się, że nie stosują kar cielesnych, bywa że stosują inne kary wobec tak małych dzieci i popełniają mnóstwo błędów wynikających z dobrej woli, ale złych przekonań.  Pisałam w poprzednim artykule jak ważne jest zachowanie spokoju. Jeśli dasz się wyprowadzić z równowagi, uczysz dziecko, że w taki sposób rozwiązuje się problemy. Nie reaguj więc złością czy agresją na takie zachowanie dziecka. Jak zatem reagować poprawnie?

Niektórzy rodzice zastanawiają się jak odróżnić zachowania niegrzeczne od tych związanych z buntem dwulatka . Bardzo łatwo. Dziecko w tym wieku nigdy nie jest "niegrzeczne".  Cokolwiek robi, jest to związane z jego rozwojem i reagowaniem na otoczenie. Trzeba pamiętać, że bunt dwulatka jest normalnym okresem rozwojowym dziecka. Jakie to są zachowania i jak reagować właściwie na zachowanie dziecka?

 O kres pomiędzy 18 a 26 miesiącem życia to często  Bunt dwulatka . Może się zacząć, zanim Twoje dziecko skończy półtorej roku, dlatego nie jest niczym dziwnym 17 miesięczny buntownik. Złość, nawet ataki złości czy chwilowa agresja u małego dziecka nie powinny nas szokować. Dlaczego? Dziecko w tym wieku, w niektórych momentach, np.  kiedy mówisz "nie" , zaczyna zdawać sobie sprawę z różnicy między swoimi oczekiwaniami a możliwością ich spełnienia. Najpierw pojawia się zaskoczenie i w zależności od usposobienia, próby zignorowania lub podporządkowania się. Jednak wystarczy się odwrócić, aby z pozoru spolegliwe dziecko przyłapać na ponownej próbie. Znasz to z własnego doświadczenia?

Pierwszy moment, kiedy zaczynasz się zastanawiać: "Po co mi było to dziecko?" Czasem tuż po 16, 17-tym miesiącu życia, ale najczęściej zaczynający się od 18 miesiąca   bunt dwulatka . Wybuchy złości, szał, wściekłość, płacz, rozżalenie, szczypanie, gryzienie, rzucanie się na ziemię...  Bunt dwulatka doczekał się swojej definicji i dziś już w iększość rodziców wie, że jest to etap w rozwoju ich dziecka. A mimo to, wciąż sobie z tym kiepsko radzą. Dlaczego tak się dzieje?

A oto czwarta i ostatnia część Mini Warsztatu Na Temat  Złości i Agresji u Dzieci  - wywiadu z  Gazety Krakowskiej z dnia 17.10.2013, pod tytułem: Niełatwo zrozumieć dziecko - Co robić, gdy nasze dziecko sprawia problemy, czy i jak karać - z pedagogiem Barbarą Dziobek rozmawia Anna Górska.    Część pierwsza.   Część druga .   Część trzecia. AG: I starajmy się więcej czasu poświęcać dziecku? BD: Uniwersalnym sposobem na agresję u dzieci jest częste przytulanie. Przytulamy maluszka kilkumiesięcznego, ale potem gdy idzie do przedszkola, do szkoły, robimy to coraz rzadziej. Dziecko wraca do domu z głodem na przytulanie, a my nie mamy na to czasu. "Ściągaj buty, rozbieraj się, myj ręce, szybko." A jemu nie chce się ściągać butów, potrzebuje przytulania. AG: Rozumiem, ale najpierw można ściągnąć buty, a potem przytulać się do woli.