Wychować Dziecko

Ostatnio pewna mama w czasie konsultacji na kursie o złości, powiedziała mi: "Ja to wiedziałam! Wiem to, dużo czytam, przeczytałam kilka książek o wychowaniu dzieci, o tym jak ich słuchać, jak mówić do dzieci, żeby nas słuchały... Ale potem wszystko dzieje się tak szybko. I w różnych sytuacjach złoszczę się i przegapiam moment, kiedy mogłabym to zastosować. Co mam zrobić? " Takie rozmowy zdarzają się dość często. Dlaczego tak się dzieje i jak to zmienić?   Wiesz, że naprawdę masz sporą wiedzę na temat wychowania dziecka, ale w życiu niewiele się zmienia. Z przykrością stwierdzasz, że przypominasz sobie po fakcie, jak powinnaś, jak chciałaś postąpić. Masz żal do siebie i może nawet Ci przed sobą wstyd, że tak się starasz i dalej to nie wychodzi.   Zastanawiasz się, jak sprawić, aby wreszcie z powodzeniem zastosować w praktyce wiedzę, którą posiadasz. Są na to sposoby i o tym chcę dziś napisać.   Zamiana teorii na praktykę to jedna z trudniejszych rzeczy w życiu. A równo

Dr Ross Campbell w swojej książce "Sztuka akceptacji" opowiedział bardzo ciekawą historię, która być może ma miejsce w wielu domach: "Byłem kiedyś z wizytą u rodziny, w której ojciec miał ogromne poczucie humoru. Mówił coś bardzo zabawnego, ilekroć jego żona lub któreś z nastolatków poruszało trudny temat. W konsekwencji żadne z nich nie nauczyło się odpowiednio wyrażać swojego gniewu, lecz uciekali się do zachowań pasywno-agresywnych. Za każdym razem, gdy chłopiec był sfrustrowany lub znalazł się w sytuacji wywołującej gniew, skarżył się na silny ból głowy. Dziewczynka zaś dawała upust swojemu gniewowi w inny sposób. Oferowała matce pomoc np. w kuchni lub przy sprzątaniu, ale wykonywała te obowiązki tak beznadziejnie, że matka miała z tego powodu jeszcze więcej pracy." Pisząc o różnych umiejętnościach wychowawczych, często podkreślam jak ważny jest odpowiedni stosunek do złości i radzenie sobie z nią. Nie bez powodu, ponieważ doświadczenie pokazuje, że ma ona na

WARSZTATY DLA RODZICÓW   z cyklu  "Być bliżej siebie i swojego dziecka"               pt. Kary a dyscyplina - czy karać dzieci i czym jest dyscyplina?                            21 czerwca 2014, sobota, godz. 15.30 - 18:30                                         w Centrum Rodzinki ! Rodzice nie zdają sobie sprawy z tego, że kara jest bardzo często jedynie wyrazem ich bezradności oraz chęcią odwetu. Warto się przyjrzeć naszym motywom i skutkom, jakie wynikają z karania.  O naszej więzi z dziećmi decyduje to, w jaki sposób podchodzimy do problemów, jakie stwarzają nam dzieci. W jaki sposób rozwiązujemy problemy.  Czy skupiamy się na naprawie szkód i szukaniu porozumienia? Czy na szukaniu winnego i udowadnianiu winy? Na obwinianiu, oskarżaniu i odreagowaniu zawodu i gniewu?  Jeśli skupimy się na na naprawie szkód i szukaniu porozumienia, wówczas owocem naszej relacji z dziećmi będzie bliskość, wzajemne zrozumienie i szacunek.  Podczas warsztatów dowiesz

Powodem, dla którego rodzice wolą stosować kary niż ich nie stosować, jest obawa. Obawa, że jeśli nie zastosują kary, to dziecko pomyśli, że może być nieposłuszne. Uważają, że kara będzie jasnym sygnałem niezadowolenia rodzica. Trudno im uwierzyć, że dla dziecka rodzic jest tak ważną osobą i relacja między nimi na tyle istotna, że dziecku wystarczą odczucia rodzica, by zmieniło swoje zachowanie.  Wiele osób, rezygnując z kar popada w skrajności. Zaczynają widzieć tylko potrzeby dziecka i jego problemy. Zapominają, że dzieci - aby wyszły nam naprzeciw - muszą coś wiedzieć o naszych potrzebach i uczuciach. Gdy nie dbamy wystarczająco o własne potrzeby, zaczynamy odczuwać urazę i żal do dziecka. Bywa też przeciwnie, kiedy rodzice w najlepszej wierze są skupieni na wychowaniu dziecka według własnych zasad i wartości, a swoje potrzeby, oczekiwania i uczucia mylą z potrzebami, oczekiwaniami i uczuciami dziecka. Często mówią o tym, jak powinno być, zamiast dlaczego czegoś chcą i dlaczego

Złość jest bardzo zaraźliwa. Z resztą podobnie jak inne uczucia. Równie zaraźliwa jest radość, sami wiecie na pewno jak zaraźliwy jest śmiech. :) Śmiech jednak nie stanowi takiego niebezpieczeństwa jak niekontrolowany wybuch złości. Im trudniej nam wyrażać swoje uczucia, również te pozytywne, tym trudniej nam o kontrolę. Wiąże się to również z tym, że trudniej wtedy nauczyć dziecko nazywania uczuć i kontroli złości. A jednak wymagamy od dzieci tego, czego sami nie potrafimy. Mamy im za złe wybuchy złości, oczekujemy lepszego zachowania i nie chcemy zrozumieć, że mogły mieć prawo do żalu i złości do nas, bo przecież tak się staramy. Czy uczymy swoje dziecko jeździć na nartach, jeśli sami tego nie potrafimy? Oczywiście, że nie! Nawet się za to nie zabieramy! To byłaby katastrofa. Istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że zrobilibyśmy krzywdę i sobie i dziecku. Tak samo jest ze złością. Najpierw musimy sami umieć nad nią zapanować, wiedzieć skąd złość się bierze, w jaki sposób powstaj

WARSZTATY DLA RODZICÓW   z cyklu  "Być bliżej siebie i swojego dziecka"                            pt. Rozwiązywanie konfliktów między rodzicami i dziećmi                            7 czerwca 2014, sobota, godz. 15.30 - 18:30                                         w Centrum Rodzinki ! O powodzeniu w życiu, naszym i naszych dzieci, decyduje w ogromnym stopniu umiejętność radzenia sobie z problemami i umiejętność rozwiązywania konfliktów. Możemy uczyć tego nasze dzieci pokazując im, jak w sposób konstruktywny, bez używania siły, radzić sobie w takich sytuacjach.  W przypadku starszych dzieci może to być jedyna skuteczna metoda, która nie powoduje oddalania się od siebie i utraty bliskości. Podczas warsztatów, na praktycznych przykładach zobaczysz, jak rozpoznać konflikt i go nazwać. A także, jak krok po kroku, znajdować takie rozwiązanie, żeby obie strony były zadowolone.  Przypomnimy sobie czym jest aktywne słuchanie i komunikat JA, aby skutecznie ich