WychowacDziecko.pl - Barbara Dziobek

Jeśli znasz treść poprzedniego artykułu , to wiesz, jak szacunek do drugiej osoby pomaga w panowaniu nad złością. Równie ważne jest panowanie nad złością, po to, aby zachować szacunek w oczach dziecka. I nie stracić swojego autorytetu. Łatwo powiedzieć trudniej zrobić. Jednak, kiedy przeczytasz ten artykuł, stanie się to dla Ciebie o wiele łatwiejsze i całkiem klarowne. Nastolatki i dwulatki łączy to, że dzieci w tym wieku znajdują się w ostrej fazie buntu wynikającego z chwilowego stanu nierównowagi. Sam ten stan jest całkowicie naturalny i przejściowy, ale od Twoich reakcji i zachowania zależy, jak się w tym czasie i później ułożą Wasze stosunki. Dlatego tak ważne jest umiejętne radzenie sobie z napadami złości , buntem, czy nie tak rzadką agresją u dzieci dwuletnich i nastolatków.  Wszystko polega na tym, aby poznać i zrozumieć, jak złość działa u Twojego dziecka. Żeby się tego dowiedzieć i znaleźć skuteczne sposoby jej rozbrojenia najpierw trzeba zrozumieć dwie rzeczy:

Najlepszy sposób, to ten, który pomoże nam najszybciej znaleźć się u celu. Czasem jednak, jak dobry kierowca, trzeba wybrać dłuższą drogę, po to, żeby nie stać w korku. Takimi korkami na drodze komunikacji międzyludzkiej mogą być wybuchy złości dzieci, albo nasze. Kiedy próbujemy pójść na skróty, np. wymuszamy coś na dziecku, zazwyczaj spotykamy się z oporem, buntem a i nie rzadko napadem złości czy agresji . Jak myślisz dlaczego? Otóż dzieci się bronią. Przed czym? Przed najazdem Tatarów, Hunów itp. czyli naszym oczywiście. ;) Pisałam w poprzednim artykule o bliskości, zaufaniu i szacunku . Bardzo nam zależy na szacunku naszych dzieci do nas, ale często zapominamy, że nasze pociechy uczą się przede wszystkim przez naśladowanie i że w związku z tym najłatwiej jest nauczyć dzieci szacunku do siebie obdarowując je swoim szacunkiem. Dlatego takim najlepszym, najłatwiejszym i najpewniejszym sposobem na wychowanie dziecka pełnego złości jest nieskrepowane okazywanie mu swo

Atak złości u malucha? A może furia nastolatka? Zaczęło się od niewinnej sprzeczki, a skończyło na awanturze? Wokół wisi naelektryzowane powietrze, albo chmura pełna żalu? Dziecko jest obrażone i nie chce z Tobą rozmawiać? Gorzej, to Ty nie masz ochoty oglądać dziecka? To trudna sytuacja. Co teraz? Większość rodziców nabiera wody w usta albo obnosi się z gniewem. Nie popełniaj tego błędu. Twoim celem jest nauczyć dziecko jak radzić sobie ze złością, a to nie jest najlepszy przykład. Teraz przede wszystkim pokaż mu, że wiesz, co się z nim dzieje i postaraj się nazwać to, co czujesz i co czuje dziecko. Na dodatek naprawdę mu tym zaimponujesz i ten podziw może przełamać pierwsze lody. Czy nie powinienem go ukarać? Tak mu się upiecze? Tak, upiecze mu się. Chciałbyś, żeby Cię karano za to, co czujesz? Za to, że kolega w pracy Cię wkurzył i ze względu na różnicę zdań masz go już dość? Chyba nie! :) A teraz wyobraź sobie reakcję Twojego dziecka, kiedy w odpowiedzi n