Kolejnym etapem w dojrzałości emocjonalnej Twojego dziecka,
po tym jak nauczy się zauważać swoje stany i emocje oraz je nazywać, jest
radzenie sobie z emocjami. Najpierw zaczyna nazywać swoje stany w trzeciej
osobie, choć o sobie :) - i możesz usłyszeć:
- Adzia am! - i
juz wesz, że Ada jest głodna. :)
Być może zdążysz się zmartwić, na kogo ono wyrośnie, kiedy widzisz, jak często się złości, wpada w furię, zmyśla, przywłaszcza sobie cudze rzeczy. W swojej naiwności i niewiedzy, zanim nauczy się zasad, dziecko kieruje się pierwszym impulsem, jaki się pojawi. Nie zastanawia się nad długofalowymi skutkami swojego zachowania, nad konsekwencjami...
Po pierwsze wytłumaczyć
Zanim obmyślisz karę czy sposób w jaki wyciągnąć
konsekwencje wobec niewłaściwego zachowania dziecka, upewnij się, że ono rozumie, co zrobiło. Pierwszą najważniejszą
rzeczą jest wytłumaczyć.
Bo emocje same w sobie
są jak anioły - czyste i niewinne. Odczuwanie emocji nie ma żadnego zabarwienia
etycznego - słusznie zauważa Andrzej Ładyżyński specjalista od pedagogiki
rodziny.
O charakterze i odbiorze dziecka czy osoby dorosłej przez innych ludzi decyduje nie to, jakie
żywi uczucia, ale to, jak je okazuje, jak sobie z nimi radzi. Dlatego drugim niezwykle ważnym krokiem do inteligencji emocjonalnej jest radzenie sobie z emocjami.
Jak radzić sobie z trudnymi emocjami?
Co może pomóc Twojemu dziecku i Tobie lepiej radzić sobie z trudnymi emocjami? Co to w ogóle znaczy: radzić sobie z emocjami? Przede wszystkim nie należy ich tłumić. Przygotowałam poniżej 4 wskazówki, które w tym pomogą.
1. Radzę sobie z własnymi emocjami - to znaczy, że je zauważam, mam ich świadomość, umiem je nazwać.
Wskazówka: Jak najwcześniej zwracaj uwagę dziecka na swoje i jego stany i uczucia mówiąc, co aktualnie się dzieje:
- Mama jest zmęczona.
- Widzę, że Piotruś jest smutny..?
Nazywaj uczucia lub pytaj o nie, gdy nie masz pewności.
2. Potrafię się samodzielnie uspokoić - wyciszyć w zdenerwowaniu, otrząsnąć ze strachu, rozdrażnienia czy smutku.
Wskazówka: Bądź dobrym przykładem, dziecko Cię obserwuje i widzi jak reagujesz na zdenerwowanie, zmęczenie, trudne sytuacje, strach. W pierwszej kolejności zachowa się jak Ty, zamiast zrobić, co mu każesz czyli "tak jak powinno".
3. Kieruję swoim zachowaniem - w życiu spotyka nas wiele niespodziewanych sytuacji i dobrze jest, gdy mamy sporą dawkę samokontroli i potrafimy sterować swoim zachowaniem. Aby to było możliwe, musimy wiedzieć co się z nami dzieje i równocześnie znać zasady według których należy postępować.
Wskazówka: Rozmawiaj z dzieckiem o zasadach współżycia z ludźmi. O tym co wypada, a co nie. Jak warto zachować się w różnych sytuacjach i koniecznie wytłumacz dlaczego.
4. Samokontrola - pozwala nam odpowiednio reagować na uświadomione emocje. Zadbać o siebie lub zatroszczyć się o drugą osobę bądź rozwiązać konflikt.
Wskazówka: W życiu rodziny i dziecka jest wiele sytuacji, które warto omówić wieczorem przed pójściem spać. Zastanowić się czy dane zachowanie było dobre i jak inaczej można było postąpić. Wymyślić różne scenariusze i wyobrazić sobie, co było potem i dlaczego tak się potoczyła historia.
To czasem lepsze niż bajka na dobranoc. :)
Jakie etapy rozwoju emocjonalnego dostrzegasz u swojego dziecka? I czy ten artykuł okazał się przydatny? Daj znać w komentarzu!
Komentarze
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twój wpis!